Wiersze

salvame

Od czasu do czasu piszę ... wiersze i nie wiem co mnie tknęło ale tak sobie pomyślałam, że mogę się nimi z Wami podzielić (choć może to skutki mojej czasohonorowej depresji).
Zaznaczę tylko, że powstały one kilka miesięcy temu ale niektóre z nich były inspirowane CzH.

Dziś jesteśmy samotni

Iskry realizmu zdobyły śródmieście
pod obojętnym niebem
zawisły wczorajsze Przeczucia
Żalu coraz mniej
Duma rozdrapała frustracje
ratuje oczy od Wzruszenia

siedzę i oddycham
tylko oddycham
mogę tylko Oddychać

mdłości osamotnienia mijają

Ostatki

Żołnierskie łzy nie znaczą nic
Nie mają prawa płynąć
Nie mamy prawa
Być młodymi buntownikami

Zbierałam anioły z ulicy
Gdy Ty zakładałeś mundur
Gotowy do walki
Na śmierć i nieżycie

To od doświadczeń boli mnie ciało
A wspomnienia zrobiły strupy w pamięci
Próbuj, próbuj uspokoić mnie pocałunkami
Jeszcze przez chwilę

Widziałam już chyba wszystkie
Odcienie krwi
Lecz ta moja jest taka niewyraźna...

Spotkanie

Mój stary przyjacielu,
tyle się zmieniło, a łóżko wciąż to samo ...
Nie wierzę już w przypadki i melodramaty,
gubię się na ruchliwej ulicy,
a od ostatniej zimy cierpię na bezsenność osobowości...
To była chwila i my szaleni w namiętnościach
tych wszystkich lat,
spragnieni wyrzeczeń i doznań,
rozbieramy wspomnienia,
uczymy się na nowo swoich uśmiechów
bo po zachodzie słońca wszystko może zniknąć...
Mój stary przyjacielu,
lepiej uważaj!
Już nie jesteśmy tacy sami jak wczoraj
jesteśmy nieprzygotowani na jutro
zatraceni w dziś.

21:23

Brudy pamięci osiadły na skórze
Wyciągam ręce po nicość
Po Ciebie
Oczy zamknięte
Nieczułe na światło
Na piękno
Na Ciebie
Mam dość już październików
Takich samych
Bladych
Zawsze z nadzieją
Dla Ciebie
Spadamy z łóżka
Ja na tobie Ty na mnie
Pieścimy stare obietnice
Dla krótkotrwałych efektów

Coś więcej dla Ciebie
To mniej dla mnie

Wizja

Zranione usta jeszcze krwawią
Przez złamane obietnice
Nie wiedziałam, że ciało może boleć
Od nie-dotyku i dalekości Twej

Czuję się pełna
Od tego czego nie zrobiłeś
To nie może być koniec
Jeszcze daleko do domu

Ja tylko krzyczę najgłośniej jak się da
Niech ludzie patrzą
Niech widzą i skrycie zazdroszczą
Takiej historii

Idealna wizja
Przeszła mi przez myśli
Ale to ten świat i wszystko
Inne wydaje się być

Dżentelmen mój

Pan coś mówił...
Czy znajdziemy czas na romans?
Wygląda Pan bardzo …
Jak ciekawe połączenie dnia i nocy.
Jestem pewna, jak jeszcze nigdy,
że zgubię dni
zaplącze się w słowach.
Jeszcze jeden krok i nie będzie odwrotu.
Zapiszę się Pan w moich wspomnieniach
w snach sporadycznie wpadał na wizyty

Inka

Ola! Są cudowne! Przepiękne, niesamowite! Więcej, więcej, więcej! I dlaczego dopiero teraz to widzimy?

"Dziś jesteśmy samotni" i "Spotkanie". Jak bardzo mi się to kojarzy z V i VI serią!
A "Dżentelmenie mój" jest przepiękne!

salvame

Dziękuję! Jesteś kochana <3 Niestety moja wena płata mi figle i od października nie napisałam nic nowego Sad

Te 2 wiersze bardzo pasują do Celiny.

Inka

Trzymam kciuki za Twoją wenę, to wspaniałe, że poezja jeszcze istnieje i, że ma ją kto tworzyć Smile

Mondler

Bardzo podobnie do Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej. Oczywiście to moje zdanie Wink

Ale pięknie, naprawdę pięknie. Niektóre fragmenciki chwytają za serce! Chcemy więcej i teraz już nie damy Ci spokoju ;D
"Ostatki" i "Dżentelmen mój" moje ulubione Smile

lilka1234

A moje ulubione to 21:23 i Wizja:) Świetnie piszesz:) Czekamy na więcej

salvame

Dziękuję kochane! Ja sama chciałabym więcej pisać ale to nie takie proste Sad

Poezję Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej bardzo sobie cenię. Tak samo jak Haliny Poświatowskiej Smile

Jeśli chcecie więcej to możecie zaglądnąć na mojego bloga:
[link widoczny dla zalogowanych]
Do tej pory udało mi się udostępnić 42 wiersze.

Dłużewska

Dopiero dziś zauważyłam Twoje wiersze, Olu Embarassed

Są naprawdę przepiękne. Cudownie, że posiadasz dar wyrażania się poprzez poezję.

salvame

Dziękuję kochana <3