Rapke

Zorina

Rapkę był najlepszy w swym fachu.
Prawie, każdego umiał zmusić do mówienia.
Nikt z przesłuchiwanych nie lubił jego muzyki i gry na akordeonie -nie znali się na prawdziwej sztuce.
Był dumny z faktu ,że żaden Żyd nie umiał grać na jego ukochanym instrumencie ,przynajmniej tak mu się wydawało.
Miał tłustą nalaną gebę i nosił drewniane okularki.
W dzieciństwie cierpiał z powodu drwin na temat swojego wyglądu.
Ci którzy mu dokuczali byli Żydami.
Teraz brał za to odwet na swoich dawnych prześladowcach.
-Ja nic nie wiem młoda śliczna kobieta drzała jak osika. Proszę niech mnie pan puści ,ja musze wrócić do mojego dziecka.
Siedziała na krześle ,podszedł do niej i uderzył w twarz tak mocno ,że się przewróciła i upadła na podłogę.
-Wszyscy mówicie to samo. Zaczynamy od nowa. Jak masz na imie ?
-Laura. Laura Kozłowska.
-Czemu się zadajesz z tymi bandytami ? Odpowiadaj zdziro.
Uderzył ją jeszcze raz ,krzyknęła z bólu.
-Naprawdę nic nie wiem.
-Wszyscy mówicie to samo. Zaczynam tracić cierpliwość.

-Co z tą kobietą ?spytał Keller. Żyje ?
-Nie odparł spokojnie jego podwładny . Ale przed śmiercią trochę zmiękła ,podała nam kilka nazwisk.
-Dobrze się spisałeś Rapkę.
Rapkę uśmiechnął się ,zadowolony z pochwały.

Inka

Idealna charakterystyka Rappkego. Chociaż właściwie, nie spodziewałam się, że to jest rodzaj jakiejś zemsty. Myślałam raczej, że to chora fascynacja przemocą w połączeniu z wiarą w zbrodniczą ideologię, ale Twoja wizja jest bardzo ciekawa Smile

Dłużewska

Też zawsze miałam wrażenie, że Rappke to po prostu psychopata, ale faktycznie to mogło wynikać z urazy do Żydów.