Radosna nowina

Zorina

Lena czekała na Janka.
Mimo że byli małżeństwem ich życie ciągle składało z kradzionego czasu i rzadkich spotkań.
Powtarzała sobie że gdy się skończy wreszcie ta wojna to wszystko się zmieni .
Tylko czy ta wojna kiedyś się skończy ?
A jeśli Janek nie ucieszy się z nowiny ?
Czy w ich życiu było miejsce na dzieciecy pokoik ?
Rozalia postawiła zupę na stole.
-Jedź dziecko. Musisz teraz mieć siły za dwoje.
Skąd ta stara kobieta o tym wiedziała ?
Spojrzała w te mądre ,dobre oczy i uśmiechnęła się z wdziecznością.
Usłyszała pukanie do drzwi -tak to był Janek.
-Zostawie was samych powiedziała Rozalia. Muszę iśc po zakupy.

Janek pomyślał że Lena wygląda jakoś inaczej ale nie umiał określić na czym ta różnica polega.
Może trochę przytyła na tej kuchni Rozali ale po zastanowieniu doszedł do wniosku zmiana sięgała głebiej.
Nigdy wcześniej nie wyglądała tak pięknie ,słodko i czysto.

-Lenko co się stało ? Zostawiłaś wiadomośc że to coś pilnego.
-Janek ja zarumieniła się to znaczy my będziemy mieli dziecko.
Nastąpiła cisza.
Lena bała się spojrzeć mężowi w oczy.
Po chwili podniosła głowę a wtedy porwał ją w ramiona i obsypał pocałunkami.

-Wódka Bronek przecierał oczy ze zdumienia.
-Napijesz się ze mną hrabio ?
-Dałbyś już spokój z tym hrabią Bronek żachnął ręką.
-Jest okazja by się napić. Bedę miał syna.
-Gratuluje.
Bronek mocno uściskał Janka.
Gdy butelka była już prawie pusta zaczęli wesoło śpiewać.
-Wiesz hrabio że jesteś moim najlepszym przyjacielem.
-Wiesz cwaniaczku z Pragi ty również jesteś moim najlepszym przyjacielem.
-Gdyby coś mi stało zaopiekujesz się Leną i moim synem ?
-Co by ci się mogło stać ?
-Jest wojna .
-E tam wojna odparł Bronek. Jesteśmy niezniszczalni ,wszyscy to przeżyjemy wszyscy.
-Obiecujesz ?
-Obiecuje.
-Ja też cię o coś proszę.
-Tak ?
-Gdyby mnie się coś stało to zajmij się Wandą.
-Złego diabli nie biorą roześmiał się Janek. Obiecuje.

Inka

Niesamowita końcówka. Mam wilgotne oczy. Piękne.