Maria i Otto

Krasiwaja

No wiem, no wiem, jestem okropna, że tak się nad nią znęcam...
Ale to w imię wyższych celów, naprawdę!
Madziu, nowy rozdział niedługo. Very Happy

Krasiwaja

Rozdział 82:
[link widoczny dla zalogowanych]

Dłużewska

Hmm. Marysia w tej części zachowuje się beznadziejnie. Ja wiem, że to jest Twoje opowiadanie i bohaterowie niekoniecznie muszą być tacy, jak w serialu, ale mimo to uważam, że Maria by się tak nie zachowała - nie stawiałaby siebie w centrum tego wszystkiego, nie wrzeszczałaby, że jej ból jest największy i najbardziej się liczy. Nie powinna umniejszać miłości Anny do wnuka, nie powinna mieć takich pretensji i jeszcze na koniec obrażać Adamo. Ona jakby nie rozumie, że on będzie cierpiał tak, jak Amelia, a Anna cierpi tak, jak ona, Marysia. Rozumiem, że Maria była w amoku itd, ale to mi do niej jednak nie pasuje, to obrażanie wszystkich wokół. Ona nawet w największej złości i rozpaczy nigdy tak się nie zachowywała. I nie podważała kompetencji innych lekarzy.

Tak czy inaczej, z tego rozdziału biją ogromne emocje, wszystko tutaj pulsuje i drży. Nawet jeśli nie kupuję zachowania Marii, to formę, doskonale oddaną rozpacz i złość, kupuję w całości.

Krasiwaja

Wiem, zrobiłam z Marii histeryczkę. :/

Pierniczkowa

Maria rzeczywiście bardzo ostra w tej części, ale ja myślę, że po iluśtam latach cierpień musiała z siebie wszystko wyrzucić. Szkoda tylko, że w taki sposób.
Amelia... Po tylu latach beztroskiego życia coś musiało się w końcu zdarzyć. Ale nie aż tak...! Ja myślę, że Adamo sobie z tym lepiej poradzi. No ale on jest mężczyzną. Czemu to się stało? Czy kolejne dzieci będzie kochała mniej, bo zawsze w jej pamięci będzie to pierwsze, którego nie zdążyła nawet zobaczyć?
Klaudia, to wszystko jest takie genialne. *o*

Krasiwaja

Rozdział 83:
[link widoczny dla zalogowanych]

Dłużewska

Najbardziej wzruszające fragmenty:

Pierniczkowa

Ooooo, chyba pierwsza ostra wymiana zdań między AiA! Szkoda tylko, że w takich okolicznościach.
Naprawdę jest m i żal Amelii, poczytałabym więcej o jej uczuciach...
,,Żadna matka nie potrafiłaby tak zranić swojego ukochanego dziecka. Musiałam jakoś wybrnąć z tego pytania." Maria jest w ogóle taka zagubiona w tej sytuacji, mam wrażenie, że w ogóle jest zmęczona życiem... Sad

Więcej, więcej!

Krasiwaja

Maria trochę wścibska, bo pomyślałam sobie, że się martwi, więc myśli, że może Amelia powie Adamowi coś, czego by nie powiedziała jej. Smile

Krasiwaja

Rozdział 84:
[link widoczny dla zalogowanych]

Dłużewska

Nie mogę uwierzyć, że Amelia czuje się aż tak winna. Że twierdzi, że o siebie nie dbała, że to ona zabiła własne dziecko. Naprawdę ciężko mi to pojąć. Ciężko pojąć, że ona czuje się winna wobec rodziców, i że swój ból porównuje do bólu Marii po śmierci Władka. Troszkę jej nie rozumiem. Zdaję sobie sprawę, że ona cierpi, ale nie rozumiem tego poczucia winy wobec wszystkich wokół, jakby bardziej dla nich niż dla siebie była w ciąży, no i jej samobójcze myśli! Dobrze, że potem zdała sobie sprawę ze swojej egoistycznej postawy, bo naprawdę w tej części Amelia jawi mi się jako egoistka. Mam nadzieję, że zdoła się pozbierać. Kurczę, dopiero teraz widzę, jak ona jest słaba psychicznie. Smutna część.

Pierniczkowa

Ja też nie rozumiem Amelii. Oczywiście, poczucie winy jest tu jak najbardziej oczywiste, ale aż tak... Żeby tylko nie zrobiła jakiejś głupoty! Sad

Martwię się o nią.
Piękny ten fragment, w którym Amelia zwraca się do Marii. Myślę, że będzie brała wzó z mamy i jakoś to przetrwa. Musi.
Z każdym rozdziałem odkrywam ich wszystkich na nowo. Na przykłąd od dawna wiedziałam, że Otto jest taki opiekuńczy wobec Amelii, jednak za każdym razem to się inaczej przejawia. Wiesz, naprawdę bardzo lubię to opowiadanie. Szkoda tylko, że nadeszły dla bohaterów czarne dni.

Krasiwaja

Rozdział 85:
[link widoczny dla zalogowanych]

Dłużewska

Ale oni się kochają. To jest pierwsze, co przyszło mi po tym rozdziale do głowy. Chciałabym zobaczyć, jak razem płaczą, tuląc się do siebie. To było absolutnie piękne.

Wciąż jednak nie mogę pojąć, jak oni wszyscy się obwiniają. Adamo wyrzuca sobie, że miał się opiekować Amelią, że powinien ciągle przy niej być. Kurczę, przecież ciąża to nie choroba, tym bardziej przebiegająca prawidłowo ciąża, jak u Amelki, więc nie było potrzeby, by cały czas ktoś przy niej czuwał. Przecież ciąża to ciąża, ciężarna kobieta wcale nie musi być ciągle na oku rodziny, a oni tego w ogóle nie rozumieją i naprawdę bezsensownie się winią.

Krasiwaja

Rozdział 86:
[link widoczny dla zalogowanych]