Królewna ,która wypłakała oczy za swym księciem

Zorina

-Lena jesszcze jesteś młoda ,nie myślałaś by się z kim związać ?
Głos Rudej nie dochodził do świadomości Leny.
Ale raczej słyszała słowa ale udawała ,że nie rozumie ich znaczenia.
Prawda ,że czuła się samotna ale źaden mężczyzna nie mógł jej zapewnić tego co dał jej Janek.
-Nie będziesz całe życie królewną ,która wypłakała oczy za swym księciem.
W tej chwili usłyszały dzwonek do drzwi.
-Bronek ,co ty tu robisz ?
-Wróciłem do kraju.
A Wanda nie przyjechała z tobą ?
-Rozstaliśmy się.
-Przykro mi powiedziała Lena.
-Niepotrzebnie jest ci przykro stwierdził Bronek.

[color=red]Fragmenty pamiętnika Leny.[/color]
Odkąd Bronek wrócił czuje się lepiej.
Dobrze się rozumiemy ,oboje jesteśmy młodzi ,zdrowi i samotni.
Ma świetny kontakt z Jasiem ,byłby wspaniałym ojcem.
I mogę z nim mówić o Janku ,czasem nawet się popłakać i nie wstydzić się tego.

Dwa miesiące póżniej
Dzisiaj gdy zmywałam naczynia Bronek zawiązał mi faruszek.
Przyszły mi do głowy niedozwolone myśli tak jakby zdradziła swego męża z jego najlepszym przyjacielem.

Miesiąc póżniej

Nie powinam pisać o tym co się wydarzyło.
-Przyszedłem się pożegnać powiedział Bronek.
Nie wiem dlaczego go pocałowałam.
Całowaliśmy się długo ,zaczął rospinać guziki mojej sukienki i nagle nazwałam go Jankiem.

Inka

Ładne, ciekawe, krótkie Smile

Jak masz tylko wenę, to rozwiń Smile

Zorina

W Anglii Bronek nie mógł znaleść swojego miejsca.
Tęsknił za krajem i jakolwiek było to głupie i niedorzeczne ,postanowił wrócić do Polski.
Z Wandą jego drogi jakiś czas temu się rozeszły.
Była zbyt egocetryczna ,skupiona na sobie ,myślała tylko o tym by zrobić karierę. Nie potrafiła zrozumieć jego tęsknoty za ojczyzną.
W Polsce zostawiła matkę ale większość wspomnień wołaby wymazać z pamięci -pobyt na Pawiaku ,aresztowania ,strach ,że nigdy już nie zobaczy ukochanego.
Chciała normalnego ,spokojnego życia a nie ciąglego życia w zagrożeniu.
Bronek myślał też o tym ,że Lena została sama i jako najlepszy przyjaciel Janka powinien się nimi zaopiekować.
Może dręczyło go też poczucie winy ,że pozwolił Jankowi zginąć ?
Lena straciła jedno po drugim ,wszystkie osoby które kochała ,rodziców ,brata ,męża ale nie czuło się wogół niej atmosfery ,żałoby ,smutku ,rozpaczy po samej sobie.
Zaskoczyło go to ,że jest taka silna i była śliczną kobietą.
-Przepraszam rzekła Lena ja.
-Za co przepraszasz ,za to ,że ciągle go kochasz ?
Zarumieniła się mocno.
Chwycił i pocałował jej dłoń a w jego spojrzeniu było coś szczególnego ,czego nie umiała określić.
Nie zadwała ,żadnych pytań choć domyślała ,że skoro wrócił do kraju działa w zbrojnej partyzatce ,która nie uznaje nowych władz.
Ktoś taki jak Bronek był dla nich szczególnie niewygodny ,jego arystokratyczne pochodzenie i to ,że posiadał przed wojną duży majątek skazywały go na wieczną niełaskę.

Lena wchodząc do Rudej domyśliła się ,że stało coś złego.
-Bronek został ranny. Nie mamy go gdzie przenieść.
-To przenieście go do mnie zaproponowała Lena.

-Narażasz siebie i dziecko ukrywając mnie stwierdził Bronek.
-Cicho bądź ofuknęła go Lena mocno. Straciłam już wszystkch ,nie zniosę kolejnej straty.
Usiadła przy jego łóżku. Pochyliła się by poprawić mu poduszkę ,zaczęli się całować ,ogarnęło ich oboje żar i podniecenie.

-Nie będziesz żałowała ?
-Na pewno nie.

Inka

Podoba mi się to. Taki rzekłabym trójkącik, bo niby Lena z Bronkiem, ale Janek tam jest, ciągle. Tak to widzę. I właśnie, jeśli ma być z którymś z przyjaciół Janka, to tylko Bronek pasuje. Tylko Wandzi szkoda, tyle razem przeszli...