Dziecko

Inka

VI seria zbiera już swoje żniwa w tym dziale Very Happy

Nienajlepsze, wiem. Mam jeszcze pomysł na jedno, ale raczej zaczekam z tym do jutra, bo poniedziałek jest i pasowałoby iść spać ;P

Józio. Nazwalibyśmy go Józio. Albo Helenka, po mamie Wandy, jeśli to byłaby dziewczynka. Ale czułem, że to chłopiec. Mój syn. Miałem mieć syna...
Muszę jakoś wesprzeć Wandę. Muszę powiedzieć coś, żeby poczuła się lepiej
-Nie byłam długo matką...
-Jeszcze będziesz matką. Będziemy mieli dużo dzieci.-te słowa, to pierwsze co przychodzi mi na myśl. Potem uświadamiam sobie jak bardzo są głupie. Straciliśmy TO dziecko i żadne inne nam nie pomogą. Muszę tylko zachowywać się tak, żeby Wanda nie czuła się winna.

Nie chciałam go. To było dziecko Schnaidera, ciążyło mi, czułam, że zawsze będzie miało w sobie cząstkę tego bydlaka. Na początku, marzyłam o tym, by je stracić. Potem poszłam do spowiedzi
-Noszę w sobie dziecko...-zaczęłam darując sobie wyuoczone formułki-Mężczyzny, który mnie zgwałcił.-wyrzuciłam z siebie jednym tchem. Siwy ksiądz, o dobrotliwym wyglądzie popatrzył na mnie, zza grubych jak dętka okularów.
-Nie chcesz go?-zapytał. Przytaknęłam gorliwie ze łzami w oczach.
-Chciałabym, żeby zniknęło.-szepnęłam
-Nie wolno ci tak myśleć.-powiedział.-To jest twój dar od Boga. Będzie takie, na jakie je wychowasz. Ono chce być przez ciebie kochane. Pozwól mu.-nie kończyłam spowiedzi. Odeszłam bez słowa, na chwiejnych nogach i położyłam się w swoim łóżku. Pomyślałam, że mała koniecznie musi mieć na imię Helenka. No, albo Józio, jeśli to będzie chłopiec. Bronek zawsze chciał Józia. A teraz go nie ma. To jest moja wina. Bo go nie chciałam.
Powinnam o tym powiedzieć Bronkowi?
Nie przeżyłby tego.
Są takie rzeczy, o których lepiej nie wiedzieć.

***

-Dobrze Wanda. Możemy porozmawiać. O Schneiderze.-wypaliłem. Poczułem, że się rumienię. Jak mogłem jej o tym powiedzieć? Przecież ta dziewczyna...ta, u której rodziców mieszkałem, mówił mi, że on je gwałcił. Co niby Wanda mogła zrobić, żeby zostawił ją w spokoju? To nie jest w ogóle jej wina.
-Bronek...
-Przepraszam
-Powinnam była ci o tym powiedzieć, ale...nie mogłam. Nikomu nigdy nie mogłam, rozumiesz.
-Wanda, ja nie powinienem w ogóle o tym wspominać. Nie teraz...
-A skąd to wiesz?
-To teraz nieważne.
-Ludzie tak mówią, co? Pewnie myślą, że się mu sprzedałam, żeby przeżyć prawda? Powiedz Bronek, czy ludzie tak o mnie myślą?
-Wanda, to nie ważne. Ja wiem, że ty byś nigdy...nieważne.
-To nie było twoje dziecko Bronek.
-Jeszcze będziemy mieć razem dzieci.
-Obiecujesz?
-Obiecuję.-odparłem całując ją.

Dłużewska

Ale dawno nie zaglądałam do tego działu! Ładne opowiadanie. Wanda nie powinna się obwiniać o to, że nie chciała tego dziecka. Każda kobieta by o tym marzyła. Ale Bronek powinien w rzeczywistości zachować się tak, jak napisałaś. Naprawdę sądzi, że Wanda poszła do łóżka ze Schneiderem? Nonsens. Poza tym, nawet jeśli, to on też bez winy nie jest, więc o co te pretensje :/

Zorina

Bardzo ładne jak zwykle Paulinko.

Konarska

Ale mnie cieszą te nowe opowiadanka, idealne, na dzień przed sprawdzianem z fizyki! Takie to kanoniczne, podoba mi się, że oboje chcą nazwać je Józiem, chociaż moim zdaniem to paskudne imię, ale to tylko moje zdanie. Świetne. Podoba mi się Wanda, która chce się pozbyć dziecka, po to bjest takie ludzkie.