Decyzja Otto

chjena

Witam serdecznie Very Happy

Jestem tutaj nowa, ale przeczytałam całe Wasze forum. Moją ulubioną parą jest Maria i Otto. Przepraszam, że takie krótkie, ale to mój debiut. Mam nadzieję, że napiszę coś jeszcze, o ile będziecie chcieli Embarassed

Buziaki :*

Otto od wielu chwil wpatrywał się bezmyślnie w widok za oknem. Piękny górski krajobraz nie był w stanie go zachwycić. Nie teraz.
Mieszkał obecnie w Niemczech jednak nie miało to żadnego znaczenia. Nic nie miało znaczenia, gdy nie było przy nim Marysi. Nie sądził, aby cokolwiek było w stanie ukoić jego duszę, nie gdy ona już nigdy nie wróci...
Pamiętał ten moment, ten pocałunek, wtedy gdy nie pozwoliła mu wyjechać z Polski. Ich początek... Kochał ją, tak bardzo ją kochał. Chciał być przy niej, dla niej... Nieważne gdzie, jak – po prostu z nią. Wiedział, że to niemożliwe, stracił już nadzieję na odwzajemnienie swoich uczuć. Maria ceniła go, był jej przyjacielem, jednak nie mógł jej zmusić, aby go pokochała... Ona postanowiła go zaskoczyć. Przypominał sobie, że powstrzymywał wtedy łzy wzruszenia. To była jedna z tych chwil, kiedy naprawdę był szczęśliwy w swoim życiu.
Myśląc o tym Otto uśmiechał się, chociaż jego oczy zdradzały ból, pustkę... Zaczął płakać. Po chwili płacz przerodził się w nieznośny szloch. Usiadł na swoim łóżku i ukrył twarz w dłoniach.
Widział kiedyś Marysię w podobnej sytuacji. Było to tuż po tym jak uciekli z willi Fishera.
Maria płakała wtedy podobnie, nie powiedziała dlaczego. Przypuszczał, że to z powodu napięcia jakie z niej zeszło lub było to kolejne „wojenne załamanie”. Sam miewał takie co jakiś czas, szczególnie na froncie wschodnim. Przytulił wtedy Marię, udawał silnego, ale jej łzy raniły go równie mocno. Dzisiaj oddałby resztę życia ze chwilę z płaczącą Marysią. Niestety już nigdy nie sądzie koło niej, nie spojrzy jej w oczy, nie porozmawia choćby o pogodzie. Nie zrobi już żadnej z tych rzeczy. Przeżył wiele, ale dopiero, gdy ją stracił po raz pierwszy nie wiedział jak ma dalej żyć? Szukał odpowiedzi na to pytanie, znalazł ją niedawno.
Po raz pierwszy pomyślał z radością o swojej służbie w Wehrmachcie.
Nadal się uśmiechając sięgnął do szafki po schowany tam pistolet. Odbezpieczył go, przeładował, przyłożył do klatki piersiowej.
Zamknął oczy i pociągnął za spust.

Inka

Bardzo ciekawe opowiadanie. Zaskakujące zakończenie. Oczywiście, że będziemy chciały, żebyś pisała więcej i witaj wśród nas Smile

Dłużewska

Faktycznie zaskakujące zakończenie.
Witaj na forum, chjena Very Happy

salvame

Witaj serdecznie Smile

Piękne opowiadanie i taki dramatyczny koniec. Śmiało, śmiało! pisz dalej Smile

chjena

Naprawdę się Wam podoba? Surprised

Inka

Pewnie

Więcej wiary w siebie Smile

Szkoda, że nie wprowadziłaś żadnych dialogów, ale w zasadzie, to z kim niby Otto miałby tam rozmawiać? Jakby miał z kim pogadać, to by się nie zastrzelił. I widzę, że nie lubisz szczęśliwych zakończeń Smile

Pisz-inne opowiadanie, albo kontynuację, zachęcam Smile

Dłużewska

Jasne, że się podoba, pisz dalej! Very Happy

chjena

Nie za bardzo widzę możliwości kontynuacji.

Inka

A Maria, gdy się o tym wszystkim dowiaduje Smile

? A jak nie, to możesz zawsze pisać następne opowiadanie Smile

chjena

Maria nie żyje.

Inka

Ach, nie żyje. Myślałam, że coś innego zmusiło ich do rozstania.

chjena

Wtedy Otto nie brałby spraw w swoje ręce.

Krasiwaja

Pomijając fakt, że Otto nigdy nie popełniłby samobójstwa, opowiadanie ładnie napisane Wink

chjena

Dziękuję :* :* :* Wiem, że by nie popełni.