Lars Rainer

kasiax

Lars Rainer (Piotr Adamczyk)

Obersturmbahnfuhrer, były nadinspektor Interpolu. Od 1941 szef Gestapo w Warszawie, odpowiedzialny za rozpracowywanie polskiego podziemia.

Wiosną 1941 roku przyjechał do Warszawy, gdzie zastąpił zamordowanego Gerda Kellera na stanowisku szefa Gestapo w Warszawie. Głównym jego zadaniem było rozpracowanie podziemia w Warszawie. W tym celu stworzył grupę składającą się z polskich przestępców mającą inwigilować polskie podziemie, a także umieścił podsłuch w jednej z polskich kawiarni.

Po akcji obrobienia Reichsbanku przez polskie podziemie dostał zadanie odzyskania skradzionego złota. Pierwsze sukcesy w tej sprawie przerwał rozkaz o przejęciu sprawy przez Berlin. W wyniku odbicia podejrzanych podczas przewożenia do Warszawy (odbicie zostało wsparte przez Abwehrę) sprawę skradzionych pieniędzy przejęło gestapo krakowskie. W tym celu z Krakowa przybył SS-Obersturmbannführer Josef Tannenberg oraz śledczy SS-Scharführer Helmut Fuchs. W praktyce jednak przejęli kontrolę nad całym gestapo w Warszawie. ZWZ przeprowadziło nieudany zamach na niego (celowe spudłowanie przez agenta Abwehry Johanna von Reslasky vel Tadeusz Kruczek). Po zamachu wbrew własnej woli został wysłany na urlop. Jego miejsce oficjalnie zajął Josef Tannenberg. Z pomocą swojego agenta przekazał informację polskiemu podziemiu o wieczorze w restauracji Eden zorganizowanym dla oficerów Gestapo i Abwehry.

W 1944 roku po śmierci SS-Oberstumbannführera Petera Schoebbla (w zamachu przeprowadzonym przez polskie podziemie) Lars Rainer został przeniesiony do Warszawy z Salonik w Grecji, gdzie pełnił stanowisko szefa Gestapo. Jego zadaniem było odszukanie zabójców Schoebbla, a także kontynuacja śledztwa w sprawie kradzieży złota zgrabionego na rodzinach żydowskich.

Po zakończeniu wojny ukrył w lesie pod Pilznem archiwum AK. Z sowieckiego obozu uciekł do Amerykanów. Przekazany Polakom, siedział w celi z Michałem. Odbity pokazał miejsce ukrycia archiwum. Trafił do amerykańskiej niewoli.
***

Co sądzicie o tej postaci?

salvame

Pan Adamczyk zawsze kojarzył mi się z papieżem. Jednak to jak zagrał w CH sprawiło, że zobaczyłam aktora.
Jako Obersturmbahnfuhrer Rainer - przebiegły Niemiec, ale taki ... łagodny? Policjant, przesłuchuje, rozmawia z więźniami, zaprasza do siebie do gabinetu. Nie torturuje, nie znęca się nad nimi (ok, ma od tego ludzi).
W 5 serii tak kombinował, oj kombinował. Byłam bardzo ciekawa ukarania go, tego odwrotu ról.

Zorina

Lars to cwana bestia -ta jego inteligecja sprawia że jest dużo bardziej niebezpiecznym przeciwnikiem niż taki typowy bezwględny typ z gestapo.

Inka

Dziś robiliśmy na niemieckim maturę próbną i było tam następujące zdanie:
"Lars jest fanem filmów z Jamesem Bondem"
Moje skojarzenie było natychmiastowe. Nie dość, że się wywinął, to teraz jeszcze spokojnie dożywa sobie swoich dni oglądając Bonda!

Karolina

Czasami łapię się na myśli, że CH tak naprawdę zaczął się dla mnie od II sezonu, bo wtedy pojawił się Rainer i przyprawił wszystko na ostro Cool

choć to trochę niesprawiedliwe, bo przecież w I sezonie też byli znakomici aktorzy, którzy już później się nie pojawili (Englert i Ostaszewska). Obok Ryszkowskiego najciekawiej napisana postać w serialu, również błyskotliwie zagrana, widać że Adamczyk miał na niego pomysł. Zabójcza inteligencja, kultura, ogłada...a pod spodem mrok. Adamczyk zrywał z tej postaci kolejne maski: czułość dla Ingi, urażona duma i bezwzględność w finale III sezonu, brutalna furia, z jaką kopał Blazera, przyjaźń z Brehmem...

Każda, nawet najlepsza postać musi w pewnym momencie odejść, a twórcy CH nie mieli wyczucia, kiedy to zrobić z Rainerem. Jeszcze w V serii był wiarygodny - niemiecki zbrodniarz w jednej celi z akowcem. W VI jego wątek był tak absurdalny, że miałam chwilami wrażenie, że to zamierzona autoparodia - no bo szef gestapo w przebraniu Pana Kleksa łażący po peerelowskiej Warszawie i wpadający z wizytą do swoich byłych konfidentów? Really? Laughing

Szkoda aktora i szkoda postaci Rolling Eyes

Inka

Oglądam sobie właśnie drugą serię i uświadamiam sobie, że to, co zrobili w VI serii z Rainerem mogło nie być zupełnie bez sensu: mamy postać, która jest uosobieniem pewności siebie, człowiek sukcesu, perfekcjonista. I z sezonu na sezon blaknie, ma coraz więcej wrogów i staje się coraz bardziej osaczony. Wydaje mi się, że na jego przykładzie można dobrze pokazać przegranego życiowo człowieka: wywinął się zasłużonej karze, ale do końca życia będzie się ukrywał, kombinował i nie zazna spokoju.

Pierniczkowa

Nie wiem, jak Wam, ale mi się zdaje, że pokazują jego postać za bardzo jednoznacznie. Ale czemu tak myślę, tego nie wiem.

Inka

Ja właśnie jestem innego zdania! Rainer jest jednocześnie złym gestapowcem - bo nasi mieli przez niego, jakby nie patrzeć, mnóstwo problemów. Ale to właśnie w jego przypadku jest pokazana ta ludzka strona. I paradoksalnie czasem - np. w przypadku jego potyczek z innymi Niemcami zaczynamy mu podświadomie kibicować. Mam wrażenie, że Rainer, zaraz po Karolu, to postać wzbudzająca najbardziej ambiwalentne uczucia.

Konarska

Kiedyś myślałam podobnie jak Inka. I gdyby scenarzyści nie dokręcali niepotrzebnie według mnie VI sezonu, to pewnie bym przy tym trwała, a tak... no nie wiem. Jak dla mnie w VI sezonie Lars właśnie został przedstawiony jako taki robak, który chce tylko przeżyć, który będzie udupiał (przepraszam za kolokwializm) innych. I jakoś straciłam do niego cały szacunek.

Inka

Bo właśnie takiego robaka zrobiła z niego wojna!

Konarska

Miło dziś było zobaczyć Larsa - nierobaka. Wrócił do siebie, to widać. Miło go widzieć znów w stroju gestapowca, za biurkiem.

Zorina

Wczoraj był ten Lars ,którego lubię ,stanowczy ,zdecydowany ,przebiegły jak lis.

nel

Ech Lars... Very Happy

Czarny charakter i zawsze jak oglądam Adamczyka w tej roli nie mogę ukryć podziwu i podziwiam jego grę aktorską Smile

Mimo tego, że nie można go lubić nie da się przejść obok tej postaci obojętnie.

Charon

Uwielbiam czarne charaktery w każdej produkcji. Ten był wybitny. Działał wyrafinowanie i miał ,,ludzkie momenty''. Film zabrał mu wiele cech. W książce był 3 razy bogaciej skonstruowaną postacią. Dowiedziałem się, że był sentymentalny i że z początku nienawidził swojej pracy, bo uważał ją za nieludzką. Dopiero potem się przyzwyczaił. Działał zdeterminowanie, bo sumienie zagłuszały mu marzenia o powrocie do ukochanego Lyonu. Bardzo się zdziwiłem, że on przeżył, a tylu powstańców nie.